Biz sıkı çocuklardık....

Benim çocukluğumda soframıza kuşlar konar

Rüyalarımıza melekler uğrardı

Kapımızdan yoğurtçu

Bahçemizden ishakkuşu

Kalbimizden yeni çıkan şarkılar geçerdi

Kışın bir sobamız olurdu

Bir Hayat Bilgisi fotoğrafı gibiydik

Yerli malı kullanan

Yurdumun üç tarafı denizlerle çevrili

Kuru inciri susamı batırır yerdik 

Tütün çay narenciye kavun-karpuz yetiştiren

Kuru üzüm ve inciri satan

karşılığında,

Çamaşır makinesi radyo ve otomobil alan

Bir toprağın fertleri...

Biraz yoksul biraz mütevekkil

Biraz mahcup biraz kırılgan

Biraz naif ama hep umutlu

Özlerdik.

Memleketteki halamızı

İnce doğranmış bir dilim pastırmayı

Yurttan sesler korosunu

Akşam komşuluklarını

Radyo tiyatrolarını

Sabah ezanını

Kalaycıyı ,yoğurcuyu, bozacıyı

Münir Nureddin şarkılarını

Orhan Boran yarışmalarını

Kandil gecelerini duvarlarımızın sarmaşıklarını

Bakkalımızın utana sıkıla veresiye hatırlatmalarını

Okul önü koz helvalarını

akşam oturmalarını

ve hayatı...

Top oynardık

İp atlar kedi kovalar

Taşlarla birbirimizin başını yarar

Mahalle savaşları çıkarır

Gece olunca da tutar babalarımızın elinden

Yazlık sinemalara gider

Sadri Alışık Vahi Öz

Belgin Doruk Cüneyt Arkın seyreder

Olimpos gazozları içer

Güler eğlenir bağırır çağırır

Dönerken yıldızları sayardık.

Biz sıkı çocuklardık.

Hepimizin birer yıldızı vardı

Onlara isim takardık

Onlar da bize isim takardı

Pus ve dumandan önce bu şehrin

Geceleri gözkırpan ve isimleri takılan yıldızları

Vardı.

Biz kimseden yana değildik.

Kimsenin de kendinden yana olmasını istediği birileri

Olmazdı

Bir değirmendeydik

Öğütülen

Öğütülürken türküler söyleyen

Buğday başaklarına benziyorduk.

Ben

Çorbalardan tarhanayı

Yemeklerden kuru fasulyeyi

Belki bunun için çok sevdim.

Yollar bozuk musluklar bozuk

Ziller bozuk paralar bozuk

Ama adamlar sağlamdı.

Bu şehrin yıldızları vardı.

Saçlarına kurdelalar takan

Çivitle yıkanmış beyaz çoraplarına

Leke bulaşmasın diye su birikintilerinden sakınan

Gözleri önlerinde

Yürekleri ve beslenme çantaları ellerinde

Küçük çocukları vardı bu şehrin

Bu şehrin yıldızları vardı.

Aydın pamuk ovası

Konya tahıl ambarı Mersin muz cennetiydi.

Vallahi hayat zor, fakat çok matraktı.

Başımız ağrırdı komşumuz vardı

Gönlümüz daralırdı komşumuz vardı

Çorbamızı umutlarımızı

Memleket kadar kalbimiz paylaştığımız

Komşularımız vardı

Geceleri bekçimiz

Gündüzleri sütçümüz

Ceplerimizde kırık misketlerimiz

Çamur bulaşığı ellerimiz

Ve gülümseyen bir yüzümüz

Göstermekten utanmayacağımız bir içimiz

Bir araya gelerek çektirebileceğimiz

Bir aile fotoğrafımız vardı.

Biz sıkı çocuklardık.....

Hepinize iyi hafta sonları ...