Ulvi Taşkın yazdı...
İnsan ve Doğa
20 Eylül 2024 - 16:16
Doğa bizi çevreleyen her şeydir. Her yerdedir. Sayısız kırları, dağları anlatılamaz, birbirinden güzel yerleri... Doğadaki hayvanlar bile sayılamayacak kadar çoktur. Doğa, doğaüstü güzelliğiyle, çeşitli çiçeklerden oluşan yemyeşil bahçeleriyle, çeşitli aromalarıyla bizi fethediyor. Büyük ve küçük ağaçlar, çalılar ve otlar. Biz insanlar da bu doğanın bir parçası olarak ona sahip çıkmak ve onu ekolojik olarak temiz tutmakla yükümlüyüz: ormanlarda ateş yakmamak; çöp atmamak; hayvanları zevk veya spor için öldürmek değil, onlara bakmak ve savunmak.
İnsan, hayatta kalması için doğaya olduğu kadar doğaya da bağımlıdır. Doğa insana, ürünlerini yetiştirebileceği verimli topraklar vermiştir; beslendiği hayvanlar; iş kazandığı ve geliştirdiği petrol; dağlara ve denizlere yürüyüp ruhunu saflık ve huzurla doldurmak için. Peki karşılığında adam ne yapar? Tam tersi... Doğayı alabildiğine yok ediyor. Fabrikalardan ve arabalardan çıkan devasa kara duman bulutları sürekli olarak havaya yükselerek doğayı kirletiyor ve insan hayatını tehlikeye atıyor. Ormanlar inşaatlara yer açmak için ya da birilerinin yoluna çıktıkları için yok ediliyor. Hayvanlar kesiliyor - derileri için, giyecekleri için, süsleri için... Şehirlerin tüm sefaleti kanallardan nehirlere dökülüyor, bunun sonucunda da kirleniyor ve bu pislik denizlere yayılıyor.
Bize huzur veren, onu sevdiren doğadır. Bir kişi ancak şeylerin özüne nüfuz etmeyi başardığında, ancak o zaman doğanın gücünü gerçekten hissedebilir, nüfuz edebilir ve onun çeşitliliğini görebilir. Doğaya yaklaştığımızda, onun tam ortasında, ruhumuzda oluşan sorularla birlikte cevaplar da gelir. İnsanın tüm hayatı rekabetle, her şeyde mükemmellik arayışıyla geçer, ancak doğanın kendisinde değil. Bize ihtiyacımız olan her şeyi veren odur: Güneşi, havayı ve suyu, biz de karşılığında onu yok ederiz. Peki neden? Geçerli bir sebep yok. Kişi sadece nankördür ve öyle kalacaktır. Gerçek şeylerin değerini takdir edemez.
İnsan onunla etkileşim kurma fırsatına, bilgisine ve gücüne sahiptir. İyi olan her şeyi çıkarmaya çalışarak onu ustaca yok eder.
Rüzgarın özgürlüğünü hissedin, meyvelerin kokusunu, ayaklarınızın altındaki yumuşak çimleri hissedin... Doğayı sevin ve onu olması gerektiği gibi, temiz ve bozulmadan koruyun.
İnsan, doğanın yaşayan dünyasının bir parçasıdır, gezegendeki yaşamın efendisidir ve her şeyi kendi çıkarlarına tabi kılma gücüne sahiptir! Doğaya karşı tutumu onun ekolojik kültürünün bir ölçüsüdür.
Bir kişi akrabalarına ve evine nasıl davranıyorsa, çevresindeki flora ve faunaya da aynı şekilde davranmalıdır. Küçük bir yüzde ise doğayı en değerli varlığı olarak koruyan insanlardır.
Günümüzde doğanın hızla bozulduğu ve doğal kaynakların tükendiği giderek daha fazla dile getiriliyor. Sözde "ekolojik felaket" ile ilgili sesler duyuluyor ve bilim adamları gezegenin geleceği için karamsar tahminler geliştiriyorlar. İnsanın biyolojik bir tür olarak daha da gelişmesi olasılığı, yalnızca gelişen toplumun ihtiyaçlarını karşılayan biyosferin amaçlı gelişimini değil, aynı zamanda gezegenin değişen yaşam koşullarına uyumun iyileştirilmesini de gerektirecektir.
Biz insanlar sürekli yeni şeyler yaratmaya çalışıyoruz ancak bunların bazılarının canlı organizmaların gelişimi açısından çok tehlikeli olabileceğini düşünmüyoruz. Doğanın sürekli olarak kirlenmesi ve yok edilmesi, bizim de hayatı rahatsız ettiğimiz anlamına geliyor. Birden fazla yerel işletme, ekolojik koşulları etkileyen ve biyosferin yeniden şekillenmesine neden olan farklı sonuçlara neden olabilir.
İnsan sayesinde koruma altındaki çeşitli bitki ve hayvanlar yok olabiliyor, dolayısıyla bu tür durumları izleyen kurum ve kuruluşlar var. Adaların parçalanması, çöllerin büyümesi mümkündür. Kirlenen su ve toprak nedeniyle hastalık ve kuraklığın ortaya çıkması.
Eğer gerçekten böyle şeyler gerçekleşirse, organizmaların gelişme koşullarının sınırlanacağını, coğrafi haritanın da değişeceğini, iklim koşullarının bile değişeceğini düşünüyorum.
Kimya endüstrisi, enerji sektöründe kömür kullanımı, nükleer santraller ekolojik istikrarsızlığın en tehlikeli kaynaklarından bazılarıdır.
"İnsan doğayı yenebilir mi?" sorusunun sıklaşması da muhtemel. diye yanıt veriyorum, belki doğa bizi yener. Yukarıda bahsedilen kriz durumları zaten süreçleri başlamış ve insanlık tarafından bilinmektedir. Bir dereceye kadar insan müdahalesinin kanıtı olan doğal afetleri durdurma şansımız yok ama bir düşünelim... Sonuçta biz buradayız ve doğanın bize neşeyle parlayan gözlerle bakmasını sağlayabiliriz, Bizim tarafımızdan yeni bir başlangıç ve tavır görmek, insan - doğa dengesinin ortaya çıkabilmesi ve anlamsız bir savaşa girişmemek için.
İnsan, hayatta kalması için doğaya olduğu kadar doğaya da bağımlıdır. Doğa insana, ürünlerini yetiştirebileceği verimli topraklar vermiştir; beslendiği hayvanlar; iş kazandığı ve geliştirdiği petrol; dağlara ve denizlere yürüyüp ruhunu saflık ve huzurla doldurmak için. Peki karşılığında adam ne yapar? Tam tersi... Doğayı alabildiğine yok ediyor. Fabrikalardan ve arabalardan çıkan devasa kara duman bulutları sürekli olarak havaya yükselerek doğayı kirletiyor ve insan hayatını tehlikeye atıyor. Ormanlar inşaatlara yer açmak için ya da birilerinin yoluna çıktıkları için yok ediliyor. Hayvanlar kesiliyor - derileri için, giyecekleri için, süsleri için... Şehirlerin tüm sefaleti kanallardan nehirlere dökülüyor, bunun sonucunda da kirleniyor ve bu pislik denizlere yayılıyor.
Bize huzur veren, onu sevdiren doğadır. Bir kişi ancak şeylerin özüne nüfuz etmeyi başardığında, ancak o zaman doğanın gücünü gerçekten hissedebilir, nüfuz edebilir ve onun çeşitliliğini görebilir. Doğaya yaklaştığımızda, onun tam ortasında, ruhumuzda oluşan sorularla birlikte cevaplar da gelir. İnsanın tüm hayatı rekabetle, her şeyde mükemmellik arayışıyla geçer, ancak doğanın kendisinde değil. Bize ihtiyacımız olan her şeyi veren odur: Güneşi, havayı ve suyu, biz de karşılığında onu yok ederiz. Peki neden? Geçerli bir sebep yok. Kişi sadece nankördür ve öyle kalacaktır. Gerçek şeylerin değerini takdir edemez.
İnsan onunla etkileşim kurma fırsatına, bilgisine ve gücüne sahiptir. İyi olan her şeyi çıkarmaya çalışarak onu ustaca yok eder.
Rüzgarın özgürlüğünü hissedin, meyvelerin kokusunu, ayaklarınızın altındaki yumuşak çimleri hissedin... Doğayı sevin ve onu olması gerektiği gibi, temiz ve bozulmadan koruyun.
İnsan, doğanın yaşayan dünyasının bir parçasıdır, gezegendeki yaşamın efendisidir ve her şeyi kendi çıkarlarına tabi kılma gücüne sahiptir! Doğaya karşı tutumu onun ekolojik kültürünün bir ölçüsüdür.
Bir kişi akrabalarına ve evine nasıl davranıyorsa, çevresindeki flora ve faunaya da aynı şekilde davranmalıdır. Küçük bir yüzde ise doğayı en değerli varlığı olarak koruyan insanlardır.
Günümüzde doğanın hızla bozulduğu ve doğal kaynakların tükendiği giderek daha fazla dile getiriliyor. Sözde "ekolojik felaket" ile ilgili sesler duyuluyor ve bilim adamları gezegenin geleceği için karamsar tahminler geliştiriyorlar. İnsanın biyolojik bir tür olarak daha da gelişmesi olasılığı, yalnızca gelişen toplumun ihtiyaçlarını karşılayan biyosferin amaçlı gelişimini değil, aynı zamanda gezegenin değişen yaşam koşullarına uyumun iyileştirilmesini de gerektirecektir.
Biz insanlar sürekli yeni şeyler yaratmaya çalışıyoruz ancak bunların bazılarının canlı organizmaların gelişimi açısından çok tehlikeli olabileceğini düşünmüyoruz. Doğanın sürekli olarak kirlenmesi ve yok edilmesi, bizim de hayatı rahatsız ettiğimiz anlamına geliyor. Birden fazla yerel işletme, ekolojik koşulları etkileyen ve biyosferin yeniden şekillenmesine neden olan farklı sonuçlara neden olabilir.
İnsan sayesinde koruma altındaki çeşitli bitki ve hayvanlar yok olabiliyor, dolayısıyla bu tür durumları izleyen kurum ve kuruluşlar var. Adaların parçalanması, çöllerin büyümesi mümkündür. Kirlenen su ve toprak nedeniyle hastalık ve kuraklığın ortaya çıkması.
Eğer gerçekten böyle şeyler gerçekleşirse, organizmaların gelişme koşullarının sınırlanacağını, coğrafi haritanın da değişeceğini, iklim koşullarının bile değişeceğini düşünüyorum.
Kimya endüstrisi, enerji sektöründe kömür kullanımı, nükleer santraller ekolojik istikrarsızlığın en tehlikeli kaynaklarından bazılarıdır.
"İnsan doğayı yenebilir mi?" sorusunun sıklaşması da muhtemel. diye yanıt veriyorum, belki doğa bizi yener. Yukarıda bahsedilen kriz durumları zaten süreçleri başlamış ve insanlık tarafından bilinmektedir. Bir dereceye kadar insan müdahalesinin kanıtı olan doğal afetleri durdurma şansımız yok ama bir düşünelim... Sonuçta biz buradayız ve doğanın bize neşeyle parlayan gözlerle bakmasını sağlayabiliriz, Bizim tarafımızdan yeni bir başlangıç ve tavır görmek, insan - doğa dengesinin ortaya çıkabilmesi ve anlamsız bir savaşa girişmemek için.
YORUMLAR