Doğayı korumak asli görevimiz, asli önceliğimizdir

İnsanlar ateş yakmayı, konut inşa etmeyi, alet yapmayı öğrendiler. İnsan sadece diğer kabileler arasındaki yerini kazanmakla kalmadı, aynı zamanda doğanın kendisini boyun eğdirmek için de yola çıktı.  Herkes, insanın doğanın dışında var olamayacağını unutmuş görünüyor. Ne de olsa yeryüzünde yaşıyor, meyvelerini yiyor, hava soluyor, su içiyor. Ve aynı zamanda, habitatını korumaya çok az önem veriyor! Günümüz çocuklarının bu hazineden yararlanma fırsatına sahip olması çok önemlidir. Ve bunda ailenin ve okulun başrol oynadığına inanıyorum. Çocuklukta ebeveynler çocuğu çevreyle tanıştırır, ona bakmayı, hayvanlara ve bitkilere bakmayı öğretir. Okulda çocuklar doğayı sevmeyi ve saygı duymayı doğa tarihi ve değerler derslerinde öğrenirler. Yeryüzünde ne kadar az el değmemiş doğa köşesi kalmış, orijinal görünümünü korumuş ve medeniyetin yıkıcı etkisine maruz kalmamıştır. Kırmızı Kitap'ın sayfaları önümüzde üzücü bir tablo açıyor: yeşil gezegenin sakinlerinin sayısı - bitkiler ve hayvanlar - kaçınılmaz bir şekilde azalıyor. Kaç tür geri dönülemez bir şekilde yeryüzünden silindi. Ancak bunlardan herhangi birinin ortadan kalkması tüm insanlık için önemli bir kayıptır. Çünkü hepsi gezegenin yaşam zincirinde yerlerini aldılar. Ve bir halkanın kaybıyla tüm zincir kırılabilir. Ancak insanın doğa üzerindeki olumsuz etkisi günümüzde o kadar arttı ki, bir neslin ömrü boyunca bile Dünya'nın görünümü gözle görülür şekilde değişiyor.
Hayat her zaman amansız bir şekilde ilerlemiş, gelişmiş ve gelişmiştir. Sonuç olarak, var olan ve var olan her şeyden daha mükemmel bir varlık olan insan ortaya çıktı. İnsan doğanın tacıdır. Görünen o ki, ona hayat verdiği ve varoluşun tüm koşullarını sağladığı için tabiat anasına minnettar olması gerekiyor. Ancak ne kadar çok insan adapte olur ve gelişirse, faaliyetlerinin doğayla ilgili sonuçları hakkında o kadar az düşündü.
Elbette insan gelişmek için yaratılmıştır. O, tüm canlılardan çok üstündür. İnsan doğanın kralıdır. Ancak bu inançlardan yola çıkmak aptallıktır. İnsanlar karşılığında hiçbir şey vermeden Doğal kaynaklardan en iyi şekilde yararlanırlar. Toplum ilerliyor, yeni teknolojiler ortaya çıkıyor ve bu iyi. Ama doğada böyle bir kriz hiç olmadı. Ve neden? Adamın açgözlü olduğunu hepimiz biliyoruz. Zenginliğine ve başarılarına o kadar dalmış ki, sonuçlarını unutmuş. İnsanlar doğadan her şeyi alırlar ama hiçbir şey vermezler ve verirlerse sadece kimyasal atıktır.
İnsanın doğa ile etkileşimi ancak onun armağanlarına saygı ve özenle davrandığımızda uyumlu olabilir. İnsanlar çevrenin ayrılmaz bir parçasıdır, bu nedenle eylemlerinden sorumlu olmalı ve sonuçlarını değerlendirmelidirler.